russisch: Kawkas, geographisch en ethnographisch een der merkwaardigste gebergten der aarde; het ligt op de grens tusschen Europa en Azië, op de landengte tusschen de Zwarte zee en de Kaspische zee; zijn lengte bedraagt in de hoofdrichting (van het o.z.o. naar het w.n.w., van Bakoe aan de Kaspische tot aan het schiereiland Taman aan de Zwarte zee) 1280 km., zijn breedte, die van het o. naar het w. af neemt, 100—225 km.; in het geheel neemt de K. een oppervlakte in (volgens de berekeningen van Von Humboldt) van 83.695 km.2. Het bestaat uit twee hoofddoelen: den Grooten K., gewoonlijk eenvoudig K. geheeten, en den Kleinen of Lagen K.
De hoogste toppen zijn de Gimarai-Choch (4777 m.), de Kasbek (5043 m.), de Tebulos-Mta (4505 m.), de Donos-Mta (4185 m.). De K. heeft geen eigenlijke vulkanen, maar is rijk in vulkanische verschijnselen van allerlei aard. Slijkvulkanen bevinden zich aan zijn uiterste einden, aan den mond van de Kuban op het schiereiland Taman, aan den mond van de Koer en op het schiereiland van Bakoe. Op het laatste zijn beroemde naphtha-bronnen. Onder de talrijke minerale bronnen van den K. zijn de z.g. Kaukasische baden in de nabijheid van de Beschtau de meest bekende.
De K. is arm aan groote rivieren; van deze vallen de Kuban en de Rion (de Phasis der Ouden) in de Zwarte zee. Het klimaat is in de verschillende deelen zeer verschillend, evenals de plantengroei. In uitgestrekte streken van het hoofdgebergte ontbreken de bosschen geheel, terwijl in andere streken, vooral langs de Zwarte zee en op de zijgebergten, eiken-, beuken- en andere bosschen gevonden worden. De bruikbare delfstoffen van den K. bestaan hoofdzakelijk uit metalen: koper, ijzer, mangaan, lood, zilver, eenig goud; verder bevat dit gebergte steenzout, steenkool, zwavel en naphtha.
