eigenlijk David Mendel, duitsch kerkhistoricus (prot.), geb. 17 Jan. 1789 te Göttingen, uit joodsche ouders, nam later het christendom aan en vestigde zich na het volbrengen zijner studiën te Heidelberg; werd in 1812 hoogleeraar in de godgeleerdheid aan de universiteit te Berlijn, waar hij onafgebroken tot zijn dood in 1850 werkzaam geweest is en een grooten invloed heeft uitgeoefend. Als kerkelijk geschiedschrijver heeft hij inzonderheid voortreffelijke monographieën geleverd, o, a. over keizer Julianus, den H.
Bernhard, den H. Chrysostomus enz. Zijn onvoltooid hoofdwerk is de Allgemeine Geschichte der christl. Seligion und Kirche (dl. 1—6, Hamb. 1825—52; dl. 1 en 2, 2de uitg. 1842—43). Een geschiedenis van de ontwikkeling der apostolische kerk gaf hiji in de Geschickte der Pflanzung und Leitung der Kirche durch die Apostel (4de uitg., 2 dln. 1847). Tegen Strauss schreef hij Das Leben Jesu Christi in seinem geschichtlichen Zusammenhänge (5de uitg. 1853). Een volledige editie zijner werken verscheen te Gotha, 14 dln., 1862—75.
