grafmonument, in het algemeen elk teeken dat een plekje of iets anders doet kennen als een graf, een teeken dus dat aangeeft dat daaronder of in de nabijheid een of meer menschen begraven zijn. De oudste vorm is de grafheuvel, eenvoudig de grond, bij het delven van het graf uitgegraven en vervolgens weer op het lijk gebracht om dit te bedekken; soms werden deze heuvelen hooger gemaakt met steenen en aardhoopen.
Andere vormen van grafteekens zijn de dolmen, de menhir, de pyramiden, de hunnebedden, de grafkelders, praalgraven, grafsteenen en grafnaalden, enz. Sinds de lijkverbranding (zie ald.) werd ingevoerd ontstonden eisten, sarcophagen, catacomben en urnen.
