Ixodidae, familie van Spinachtige dieren, van de groep der Mijten; onderscheiden zich van de overige Acarinen doordat hare monddeelen tot zuigen zijn ingericht en verder doordat de lichaamsbekleedselen week en voor aanmerkelijke uitzetting vatbaar zijn. Enkelvoudige oogjes zijn dan eens aan-, dan weder afwezig.
De T. zuigen het bloed van andere dieren, waarbij zij zich met haren zuigsnuit zoo stevig vastzuigen, dat deze veeleer afbreekt dan loslaat, wanneer men beproeft het dier te verwijderen. Daarbij zwelt het platte lichaampje zoozeer aan, dat het bijv. van ter nauwernood een paar millimeters lengte de grootte van een erwt of boon bereikt. Het zijn inzonderheid de wijfjes die zulks doen; de veel kleinere mannetjes zitten bij de paring aan de buikzijde der wijfjes, welker geslachtsopening zich dicht achter den mond bevindt, in tegengestelde richting, d. i. met den kop achterwaarts. De hier te lande meest bekende soort is de Hondenteek (Ixodes ricinus); die zich aan honden vastzuigt en soms van dezen ook wel op menschen overgaat, voor welken zij zeer lastig worden kan. In nog hoogere mate zijn dit eenige grootere soorten van hetzelfde geslacht, lx. nugia e. a., die in Amerika leven en daar piqué worden genoemd. ’ t Meest berucht zijn de soorten van het geslacht Argas, zie ald.
