Cadaver, het overschot van een pas gestorven organisme. De drie- en vierledige (ternaire en quaternaire) verbindingen uit welke de organen bestaan, kunnen slechts in stand blijven door de werkzaamheid dier organen zelf, dus krachtens den invloed van het leven (zie ald.).
Zoodra het leven in een organisme is uitgebluscht, worden de grondstoffen waaruit het is opgebouwd door niets meer verhinderd om gehoor te geven aan de wetten harer scheikundige verwantschap; zij beginnen zich bijna onmiddellijk uit haar quaternaire en ternaire verbindingen los te maken en zich te vereenigen tot verbindingen van lager orde. De algemeene uitkomst van dit proces is, dat het geheele organisme zich ontbindt in anorganische stoffen, vaste, vloeibare en luchtvormige. Deze ontbinding is de verrotting. Zoodra de dood (zie ald.) ingetreden is, neemt de stof-omzet, die nu aan den invloed der bloedbeweging, der ademhaling, van den voedseltoevoer enz. onttrokken is, een andere richting aan, wat zich in allerlei verschijnselen openbaart. Bij menschen en dieren stolt het bloed; de spieren worden, doordat ook de muskelzelfstandigheid in den vasten toestand overgaat, stijf; weldra doen de lichaamsvochten de huid blaasachtig opzwellen en alsdan begint het L. wegens de ingetreden verrotting een hoogst onaangenamen geur te verspreiden. Het intreden der ontbinding kan men vertragen door het L. dadelijk in een koel vertrek te brengen, het dikwijls met carbolzuur- of sublimaatoplossing te besprenkelen en het met ijs af te koelen; het bedekkende laken moet gedrenkt worden in een oplossing van chloorkalk, de doek die het gezicht bedekt bevochtigd worden met azijn. De stoffen die in het doode lichaam ontstaan leveren, wanneer zij in wondjes., schrammen enz. geraken groot gevaar op voor vergiftiging, daar er zich ziekteverwekkende splijtzwammen in bevinden.
