rechtsgeleerde on staatsman, in 1799 te Zurich geb., in 1825 als hoogleeraar in het burgerlijk recht in zijn geboortestad benoemd, verwierf zich weldra grooten invloed, stond in 1830 aan het hoofd der liberale partij te Zurich en werd tot lid van den grooten raad verkozen. Allengs echter daalde zijn aanzien bij de liberalen en in 1839 trok hij zich van het staatstooneel terug, om alleen als hoogleeraar werkzaam te blijven.
In 1843 ging hij als hoogleeraar in de rechten naar Halle en in 1847 naar Berlijn, waar de bewegingen van 1848 hem ruime gelegenheid aanboden zijn staatkundige gevoelens te openbaren. Als lid der Pruis. Tweede kamer en in het Erfurter parlement was hij een der voornaamste woordvoerders der reactie. Spoedig daarop volgde zijn verheffing in den adelstand en zijn benoeming tot lid van het heerenhuis. Hij stierf in 1860. Door zijn hoofdwerken Veber Litis-Contestation und Urtheil (Zur. 1827) en Der röm. Civilprocesz und die Aciionen (3de uitg. 1863) heeft hij zich als een grondig beoefenaar van het Rom. recht doen kennen.
