Ephese

betekenis & definitie

lat. Ephesus, gr. Ephesos. Stad in Ionië, een der belangrijkste steden der Ionische dodecapolis (twaalf-stedenbond) in KleinAzië, lag aan den voet van denCoressus en later, toen zij door Lysimachus vergroot was, ook van den Prion, aan den mond van de Cayster; ten z. van de stad vloeide de Cenchrius, aan welks oevers de heilige dreven Ortygia met den beroemden tempel van Artemis lagen. Door den Cnossiër Chersiphron gebouwd, werd de stad door Herostratus in brand gestoken in denzelfden nacht, waarin Alexander de G. geboren werd; doch de Grieken van KleinAzië bouwden haar met zulk een pracht weer op, dat zij tot de zeven zoogenaamde wonderen der wereld gerekend werd. Ephesus was volgens de sage door Amazonen gesticht, vervolgens door Cariërs en Lelegers bewoond, totdat Androclus, zoon van Codrus, er bezit van nam. De stad was steeds machtig geweest, maar nam vooral in aanzien toe, toen zij onder de christenkeizers hoofdstad der provincie Asia werd. De vroegere haven is tegenwoordig verzand. E. was de geboorteplaats van Heraclitus en Hermodorus. De bouwvallen van E. bevinden zich nabij het dorp Ayaslugh.