Een der aanzienlijkste patrieiërsfamiliën van Venetië, afstammende van de oud-romeinsche Cornelia gens;
Marco C., overl. 13 Jan. 1367, was van 25 Aug. 1365 af doge van Venetië, voerde oorlog met den sultan van Egypte en voltooide de onderwerping van Kreta;
Caterina C (Lusignana), koningin van Cyprus, geb. 1454 te Venetië, huwde in 1472 met Jacobus II, natuurlijken zoon van Johannes lil, koning van Cyprus, welke zijn wettige halfzuster Charlotte van Lusignan met haar gemaal had verjaagd; de Senaat van Venetië, welke Caterina tot adoptiefdochter verklaard had, schonk haar bij wijze van huwelijksgift de steden Famagosta en Cerines. Nadat eerst haar gemaal (1473) en daarna haar nageboren zoon (1474) gestorven was, nam Venetië, pretendenten duchtende, zelf de regeering van het eiland over, en dwong in 1488 Caterina haar koninkrijk af te staan, vreezende dat zij een huwelijk met erfprins Alfonso van Napels in den zin had: Cyprus bleef daarop een bezitting van Venetië, tot het in 1571 door de Turken werd veroverd; de koningin verkreeg den burcht Asoio in de prov. Treviso, waar zij haar titel bleef voeren en omringd door dichters en geleerden een schitterende hofhouding hield, gelijk uit de Asolani van haar neef Bembo blijkt; een der schoonste paleizen van Venetië, thans nog „Palazzo della regina” geheeten, was haar eigendom; zij overl. 10 Juli 1510 te Venetië, waar haar stoffelijk overschot in een prachtig praalgraf in de kerk San Salvador werd bijgezet. Zij is de heldin van meerdere opera’s, van Halévy’s La reine de Cdiypre (1841), van een van F. Lachner (1841) en van een van Donizetti (1844).
Giovanni II Cornari, geb. 1647, was van 1709—22 doge van Venetië; onder zijn bestuur bemachtigden de Turken Morea, waaruit Venetië, om in den oorlog tusschen Frankrijk en Oostenrijk de ital. grenzen te beschermen, het bezettingsleger had moeten terugtrekken; bij den vrede van Passarowitz (1718) werd genoemd schiereiland daarop door Venetië afgestaan.
