De gebenedeide, gezegende; 15 pausen droegen dezen naam:
B. I. (574—578), geb. te Rome, bekend om zijn bemoeiingen om de door de invallen der Longobarden ontstane ellende te lenigen.
B. II. (683—685), geb. te Rome ; onder zijn pontificaat werd de pauskeuze onafhankelijk gesteld van de keizerlijke goedkeuring en j bevestiging.
B. III. (855—858), om zijn deugden tot { paus gekozen, stond hij weldra ten doel aan ! de vervolgingen van den tegenpaus Anastasius, ! gedegradeerd priester, die door keizer Lotharius ondersteund werd; de groote meerderheid der geestelijkheid bleef B. echter getrouw.
Onder zijn bestuur volbracht de Engelsche koning Ethelwolf een pelgrimstocht naar Rome en ontstond de gewoonte van den Petruspenning; de vijandschap zijner tegenstanders gaf het aanzijn aan de legende van pausin Joanna.
B. IV, (900—903), geb. te Rome; hij deed allerlei pogingen om het zedenbederf zijns tijds tegen te gaan; koning Lodewijk van Laag-Bourgondië werd door hem tot roomschkeizer-gekroond.
B. V, bijgenaamd Grammatico (964); door Rome als tegenpaus van Leo VII gekozen, werd hij door keizer Otto I gevankelijk naar Hamburg gevoerd, waar hij in 966 stierf.
B. VI, (972—974), door Otto I erkend, viel hij in handen van den overweldiger Crescentius, die hem in den kerker door worging om het leven deed brengen.
B. VII, (974—983), eerst bisschop van Sutri; hij werd door de keizerlijke partij, na de vlucht van Bonifacius VII, tot paus gekozen; hij was een ijverig bevorderaar der z.g. cluniacensische hervorming, en vaardigde op een concilie te Rome in 98 L een verordening tegen de simonie uit.
B. VIII, (1012—1024), zoon van den graaf van Tusculum; hij overwon den tegenpaus Gregorius, kroonde Hendrik II, ontrukte Sardinië en Beneden-Italië aan de Arabieren en Grieken en werkte op de synoden voor reformatie der kerk in den geest van Clugny; hij overleed 7 April 1024.
B IX, vroeger Theophylactus geheeten, werd in den ouderdom van 10 jaren door de Tusculumpartij tot paus gekozen (1033) en in 1037 verdreven, doch door Koenraad II weder bevestigd; in 1044 door den tegenpaus Sylvester III andermaal afg;ezet, keerde hij drie maanden later weer terug, totdat hij in 1048 door Leo IX vervangen werd; hij stierf in 1055.
B. X, vroeger kardinaalaartsbisschop Johannes van Belletri, en in 1058 tot paus gekozen; hij bleef slechts 9 maanden aan het bestuur.
B. XI, (1303—1304), vroeger Nicolaas Bocasini geheeten, orde-generaal der Dominicanen en kardinaal-bisschop van Ostia en Belletri; hij volgde Bonifacius VIII op en bracht de door deze met de Ital. staten en Frankrijk aangeknoopte onderhandelingen tot een goed einde; hij stierf 7 Juli 1304.
B. XII, (1334—1342), uit Languedoc geboortig en van nederige afkomst, vroeger Jaccpies Fournier geheeten; hij zetelde te Avignon; zijn bestuur was een reactie op de politiek van Joannes XXII; hij ijverde voor kloostertucht en was een groot vijand van het nepotisme; zijn houding in het conflict met koning Ludwig van Beieren wordt verschillend beoordeeld; hij verzoende zich met de Romeinschen, pacificeerde Frankrijk en Engeland en trachtte met veel volharding de schismatieke Grieken terug te brengen.
B. XIII. Twee pausen droegen dezen naam; de eene, Peter de Luna, geboortig uit Aragon, werd in 1394 tijdens het groote schisma te Avignon gekozen, doch in 1409 door het concilie te Pisa, en in 1417 door dat van Constanz als deelhebber aan het schisma afgezet; hij bleef zich echter als rechtmatig paus beschouwen en leefde tot 1424 op den burcht Peniscola in het koninkrijk Valencia, omgeven door een viertal kardinalen. De andere, Petrus Franciscus, uit het geslacht Orsini-Gravina, was tot 1724 aartsbisschop van Benevento en werd in genoemd jaar tot paus gekozen; hij overleed 21 Febr. 1730. '
B. XIV, (1740—58), vroeger Prospero Lambertini geheeten, geb. te Bologna in 1675, was promotor fidei, werd in 1727 bisschop van Ancona, 1728 kardinaal, in 1732 aartsbisschop van Bologna en in 1740 paus; door een wijze en gematigde politiek slaagde hij er in zoowel de protestantsche als de katholieke vorsten tevreden te stellen; hij richtte eenhoogeschool op te Rome, liet een graad van den meridiaanmeten en begunstigde in het algemeen kunsten en wetenschappen; hij stierf 3 Mei 1758.
Benedictüs XIV.
