WRIJVEN, (wreef, heeft gewreven), met meer of minder kracht twee voorwerpen met de oppervlakten langs elkander bewegen : met de hand langs iets wrijven, om de gladheid ervan te onderzoeken enz.;
— zich de handen wrijven, om ze te warmen;
— zich in de handen wrijven, van genoegen;
— zijne oogen, zich de oogen wrijven, om zich den slaap uit de oogen te verdrijven;
— een stuk lak met een wollen doek wrijven, om electriciteit op te wekken;
— eene tafel, meubelen wrijven, om er de stof af te nemen, om ze te boenen;
— metaal met amaril, met schaafgras wrijven, om ze te polijsten; het varken, het vee wrijft zich langs een paal, om jeuk te verdrijven;
— zich den arm wrijven, waar men pijn gevoelt om die te verminderen; (geneesk.) masseeren;
— de herten wrijven zich tegen de boomen, bij het afwerpen der horens;
— met het doel om iets fijn te maken : kruit, verf wrijven; iets tot poeder, tot stof wrijven',
— (spr.) iem. iets onder den neus wrijven, iem. iets verwijten ;
— niets anders doen dan schrijven en wrijven, schrijven en overschrijven;
— zich aan iem. wrijven, met iem. te doen hebben of aanleggen, omgang, gemeenschap met iem. hebben;
— de schijven mogen niet langs elkander wrijven, mogen elkander niet aanraken. WRIJVING, v. (-en), het wrijven;
— (nat.) de weerstand dien men ondervindt bij het wrijven : de wrijving der rust is grooter dan de wrijving der beweging, om een voorwerp in beweging te brengen, is meer kracht noodig dan om het in beweging te houden; slepende en rollende wrijving, al naarmate een voorwerp langs een ander sleept of rolt; de rollende wrijving bedraagt op spoorwegen 1/200 deel van den last; de wrijving werkt zoowel voorals nadeelig.
