WOESTIJN, v. (-en), eene groote, veelal vlakke landstreek welke ten gevolge van gebrek of volkomen gemis aan water van bijna allen plantengroei ontbloot en daardoor onbewoonbaar is; de woestijnen in Afrika; oasen in de woestijn;
— (fig.) in de woestijn preeken, voor doove ooren preeken, geen gehoor vinden;
— de woestijn des levens, een dor, van alle genoegens ontbloot leven.
