UITHUIZIG - bn. voortdurend afwezig; zelden te huis: een uithuizig mensch, die vaak of gaarne buitenshuis rondloopt of reist. UITHUIZIGHEID, v. het vertoeven buitenshuis: het vereenigingsleven bevordert de uithuizigheid.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
