SPLIJTEN - (spleet, heeft en is gespleten), doen vaneenspringen : diamanten, teenen splijten; iets in tweeën, drieën splijten; met een sabelhouw iem. het : hoofd in tweeën splijten; dat hout laat zich gemakkelijk splijten; barsten, scheuren, reten krijgen: die plank is gespleten; de aarde splijt van de hitte;
— eene pen splijten, eene spleet in eene pen maken. ; SPLIJTING, v. het splijten, het doen splijten.
