Wat is de betekenis van splijten?

splijten - Werkwoord 1. (ov) langs een nerf in tweeën breken ♢ We hebben eerst dit stuk hout gespleten. 2. ergatief het proces van het in twee delen breken langs een nerf ♢ Dit hout splijt gemakkelijk. Woordherkomst <Middelnederlands: sp...

splijten - onregelmatig werkwoord uitspraak: splij-ten 1. met iets scherps in stukken slaan ♢ hij splijt het houtblok met een bijl 2. in de lengte in stukken breken ♢ de plank splijt als je er e...

is wel een der oudste houtbewerkingen, doch nu nog slechts van beperkte betekenis. Goede splijtbaarheid toont zich door gelijkmatige, m.o.m. gladde splijtvlakken. de splijtbaarheid neemt af met stijgende splijt vastheid. Voor het kloven van brandhout komt een niet te hoge splijtvastheid op de voorgrond, terwijl voor de aanmaak van duigen, dakspanen...

v., splite, s p l i e t, s p l i t e n; (kloven), (to)sp(j)alte, sp(j)oute, spoude, spouwe; (scheuren), b(o)arste; (van de huid), stribje.

...

(spleet, heeft en is gespleten), 1. (overg.) door een slag, gewoonlijk met een scherp voorwerp, uiteendrijven in de lengterichting der structuur: diamanten, tenen splijten-, iets in tweeën, drieën splijten; met een sabelhouw iem. het hoofd in tweeën splijten; dat hout laat zich gemakkelijk splijten. 2. (onoverg.)...

spleet, h. (2), i. (1) gespleten (1 barsten, scheuren, 2 doen vaneenspringen): 1. het hout splijt; 2. dit hout laat zich gemakkelijk splijten; diamant splijten, kloven.

('splijtən) (spleet, gespleten) I. (heeft) 1. doen barsten, vaneenspringen : hout. diamant → haar. Syn. → klieven. 2. een spleet in een veren pen maken : een pen -. II. (is) een of meer spleten krijgen : de deur is gespleten.

(spleet, heeft en is gespleten), 1. door een slag, gewoonlijk met een scherp voorwerp, uiteendrijven in de lengterichting van de structuur: diamanten, tenen —; 2. door een slag, schok of ruk uiteenvallen of een scheur krijgen, m.n. in de lengterichting van de structuur: die plank is gespleten.