(ontvonkte, heeft en is ontvonkt), (w. g.) in brand steken : de hitte van het ijzer ontvonkt terstond de nieuwe turven; (fig.) 'k voel weer de minnevlam mijn boezem ontvonken;
— ontvlammen : de traagheid, waarmede een turfvuur ontvonkt; (fig.) zijn hart ontvonkt gelijk eene kool. ONTVONKING, v. het ontvonken.