bn. bw. (-er. -et), in strijd met de (ons bekende) wetten der natuur; in strijd met de gewone natuurlijke loop van het menselijk leven : zijn onnatuurlijke en rampspoedige levensloop heeft hem verstoken van het genot van jeugdiger idealen;
— in strijd met de gewone hoedanigheden van lichaam, van geest en gemoed : de wet van Christus behelst dingen, die sommigen onnatuurlijk schijnen;
— niet bezield door gevoelens die in een gegeven omstandigheid natuurlijk zijn : onnatuurlijke ouders die hun kroost van al de genoegens der jeugd beroofden; niet ongedwongen, gemaakt: een onnatuurlijke stijl;
— bw. zó als in strijd is met den gewone loop der natuur; het is vandaag onnatuurlijk warm; gedwongen, gemaakt: hij schrijft altijd zo onnatuurlijk. ONNATUURLIJKHEID, v.