omkletsen, (kletste om, heeft en is omgekletst), (gemeenz.) onbesuisd omsmijten uit boosheid of moedwil: zij kletsten alles om wat hun voor de handen kwam;
— door een fïinken slag of stoot omvallen, met een klets op den grond neervallen : een wilde troep reed tegen hem aan, zoodat hij omkletste;
—(gemeenz.) iets rondvertellen : ’t is een beroerling, die alles omkletst.