1. Nikkel m. Zie NIKKER (2de art.).
2. Nikkel o. een wit, vast, smeedbaar metaal met een s.g. van 8,9 en een smeltpunt iets lager dan van ijzer; het laat zich polijsten. Met koper en zink vermengd, levert het het argentaan of nieuwzilver op; een trekpot van nikkel;
— geldstuk van nikkel, in N. Nederland een stuiver, in Z. Ned. van 5, 10 of 25 centimes.
