LETTER, v. (s, -en), de eenvoudigste bestanddeelen der woorden, hetzij van het gesproken woord (letterklank), hetzij van het geschrevene (letterteeken): hij spreekt enkele letters slecht uit;
— de letters leeren, ze leeren lezen of schrijven; hij schrijft sommige letters zeer onduidelijk;
— kapitale letter, hoofdletter;
— (letterz.) cursiefletter;
— gekwetste letter, die niet geheel kan worden afgedrukt;
— (fig.) zijn naam staat met gulden letteren in onze historiebladen opgeteekend, er wordt met lof over hem geschreven;
— (spr.) hij heeft veel letters gegeten, hij is heel geleerd;
— naar de letter, stipt, juist zooals het geschreven staat; iets naar de letter opvatten, iets opvatten naar den letterlijken zin; vandaar (in bijbelst.) beschreven wet: de letter doodt; niet naar de letter, maar naar den geest der wet oordeelen;
— hij spreekt naar de letter, spreekt zooals men schrijft:
— zeker Sint-Nicolaasgebak in den vorm eener letter: boterletters, suiker-, chocoladeletters;
— (Zuidn.) munt, zijde van een geldstuk, waarop het opschrift staat: kop of letter, kruis of munt;
— mv. letteren, geleerdheid hij is een man van letteren, die veel weet;
— letterkunde geschiedenis der Nederlandsche letteren; hij studeert in de letteren, taal- en letterkunde; de faculteit der letteren, aan hoogescholen;
— brief ik heb uwe letteren van j.l. Vrijdag ontvangen. LETTERTJE, o. (-s), kleine letter;
— (fig.) briefje, kort bericht: als gij komt, stuur mij dan even een lettertje.
