(gorgelde, heeft gegorgeld), eene vloeistof achter in de keel in beweging houden, een klokkend geluid doen maken, om zoodoende de keel te spoelen: met aluin, met chloorzure kali gorgelen;
— (dicht, van vogels) rollend kweelen: het woud weergalmt van ’t schateren, fluiten, gorgelen; hoor, hoe de vogelen een hartelijk deuntje gorgelen. GORGELING, v. (-en).
