GEKANTEELD, bn. (van de muren van vestingen, kasteelen, torens enz.) van kanteelen of tandsgewijze uitstekende tinnen voorzien, die gezamenlijk eene borstwering uitmaken, en van elkander gescheiden zijn door gelijke tusschenruimten, die tot schietgaten dienen de gekanteelde torens van het slot; de gekanteelde muren der vesting;
— (wapenk.) (van balken en lijnen in een wapenschild) van kanteelen of tandsgewijze uitstekende figuren voorzien, getinneerd: in zilver twee gekanteelde dwarsbalken van keel.