FONTEIN, v. (-en), natuurlijke springbron inz. in Z. Afrika;
— meer of minder groot bekken van metaal of steen, waaruit men water kan laten opspringen;
— de fontein van Heron (Heron leefde 120 j. v. C. te Alexandrië) berust op de spankracht der lucht;
— geld is de fontein des levens, met geld kan men haast alles doen, geld heeft men overal bij noodig;
— fonteintje, o. (-s), zie aldaar.