DOUWDEINEN, (gew.) wiegen; (ook) stoeien. (In Zeeuwsch-VIaanderen luidt een der algemeen in zwang zijnde wiegeliedjes:
Douw, douw, deene ‘t Kindje is nog zoo kleene; waar men ook nevens hoort:
Douw, douw, deine ‘t Kindje is nog zoo kleine.
In sommige streken heeft men DOUWDEINEN gepersonifieerd. Daar luidt het in een wiegeliedje Douwdouwdeine (of Douwdouwdeene) kwam van Brugge Met den pappot op zijn rugge Met den lepel in zijn hand Zóó kwam Douwdouwdeine in 't land.)