DOORGRAVEN, (groef door, heeft doorgegraven), voortgaan met graven; door iets graven, door en door graven; de konijnen groeven onze duinen door; door graven eene opening maken in eene landengte, een dijk doorgraven;
—, (doorgroef, beeft doorgraven), met sporen van graven voorzien: de grond is aan alle kanten doorgraven; (w. g.) handen en voeten van wonden en litteekens doorgraven. DOORGRAVING, v. (-en), het graven door; het doorgegravene.
