GROEVEN, (groefde, heeft gegroefd), (w. g.) graven: zij groeft met haar nagels voor 't lijkje een graf;
— (timm.) eene groef of sleuf in den kant van eene plank schaven;
— graveeren, ingriffen: daar groeft de stift der folterende smarte steeds dieper nog haar harde levenswet; de zorg had diepe rimpels in zijn voorhoofd gegroefd.
