DOMPIG, bn. (-er, -st), (Zuidn.) dampig, mistig: dompig weer;
— (w. g.) somber, niet licht, een benauwenden indruk gevend, klamvochtig: dompige kamers; dompige keldergewelven. DOMPIGHEID, v.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
