DIEPZINNIG, bn. bw. (-er, -st), van een diepen zin, afgetrokken een diepzinnig vertoog; diepzinnig redeneeren;
— peinzend een diepzinnige blik;
— (scherts.) een diepzinnig gezicht zetten, alsof men diep over iets moet denken. DIEPZINNIGHEID, v.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
