Redeneeren - (redeneerde, heeft geredeneerd), spreken; zijne meening (over iets) ontwikkelen; betoogen, in sluitredenen spreken: hij redeneert aldus zeer juist, heel verkeerd;
— tegenspreken, wat in te brengen hebben: redeneer maar niet langer, gehoorzaam slechts;
— met hem valt niet te redeneeren, hij eischt stipte gehoorzaamheid, (ook) hij is voor geene rede vatbaar;
— het voor en tegen goed doen uitkomen: als wij verschil van meening hebben, gaan wij redeneeren;
— daartegen is niet, valt niet te redeneeren, al uwe tegenwerpingen zijn tevergeefs;
— hij redeneert als eene kip zonder kop, in 't honderd, hij kletst maar door;
— de wet redeneert niet, zij gebiedt, zij vraagt niet naar uwe beweegredenen.
