BLUSSCHEN, (bluschte, heeft gebluscht), (een brand) uitdooven door water; gloeiend ijzer blusschen, plotseling afkoelen;
— kalk blusschen, aan kalkoxyde water toevoegen;
— (fig.) smoren: die brand is alweer gebluscht, de zaak is verholpen. BLUSSCHER, m (-s). BLUSSCHING, v. (-s). BLUSCHSTER, v. (-s).
