BLOO, BLOODE, bn. bw. (blooder, bloodst), niet vrijmoedig tegenover vreemden of in gezelschap, schuchter, bedeesd; beschroomd, beschaamd;
— (spr.) eene bloode hand wordt zelden vet, die al te beschroomd is, komt niet vooruit in de wereld;
— beter bloode Jan, dan doode Jan, beter te voorzichtig, dan zich aan gevaar bloot te stellen, vgl. bleu.