BEZIELEN, (bezielde, heeft bezield), eene ziel d. i. leven aan iets geven God bezielt het al;
— de beeldhouwer bezielt de doode stof; zijne tegenwoordigheid bezielde ons;
— na mijne ziekte gevoelde ik mij als met een nieuw leven bezield; de redenaar bezielt zijne hoorders, brengt hen in geestdrift;
— bezielende blikken; in bezielende woorden spreken;
— eene vurige liefde voor de kunst bezielt hem, is de prikkel van al zijn streven; met geestdrift bezield;
— ik weet niet wat hem bezielt, hoe hij tot eene zoo dwaze, vreemde, lastige daad komt;
— wat bezielt u ? uitroep van verbazing bij eene onaangename, vreemde, vijandige daad van een ander. BEZIELING, v. het bezielen; sterk gevoel waarvan iem. of iets vervuld is: met bezieling spreken;
— dit gedicht is vol bezieling, vol vuur.
