BELOONEN, (beloonde, heeft beloond), iem. loon voor iets geven; een stoffelijk blijk van tevredenheid geven den ijver der leerlingen, de leerlingen beloonen; beloond worden met;
— vergelden: dat beloont de moeite dubbel; iemands moeite beloonen. BELOONING, v. (-en), het beloonen; hetgeen men geeft om te beloonen. Belooninkje, o. (-s). BELOONER, m. (-s). BELOONSTER, v. (-s).