BEDELAAR, m. (-s), iem. die om aalmoezen vraagt;
— sterke bedelaars, vroeger zeer gewone benaming voor landloopers;
— een arm, behoeftig mensch, een havelooze;
— iem. die dringend, zonder ophouden om iets vraagt;
— het is een vergulde bedelaar, iem. die met weinig inkomen een grooten staat moet voeren;
— (spr.) (w. g.) jonge slempers, oude bedelaars, wie in zijne jeugd verkwistend is, zal later gebrek lijden. BEDELAARSTER, v. (-s).
