BEDANKJE, o. (-s), (ontstaan uit: (ik) bedankje) dankbetuiging, of beleefde weigering van eene uitnoodiging enz.; ik werd afgescheept met een ellendig bedankje, woorden, zonder meer, kreeg ik tot dank;
— 't is licht een bedankje waard, minst genomen had men toch wel kunnen bedanken.