AFLOKKEN, (lokte af, heeft afgelokt), (menschen en dieren) tot zich of elders heen lokken en daardoor verwijderen van eene plaats of van een voorwerp, ze van daar doen gaan door middel van iets dat de begeerte prikkelt: kippen van het erf aflokken; een kind van eene gevaarlijke plaats aflokken;
— iem. van den rechten weg, van zijn plicht, van zijn werk, van een voornemen aflokken, trachten af te brengen, af te houden;
— iem. de duiven, kippen, eenden aflokken, ze hem ontstelen door ze tot zich te lokken en te behouden. AFLOKKING, v.