AARDBEVING, v. (-en), beweging of schudding van een gedeelte der aardkorst door de werking van onderaardsche krachten: vulkanische-, tectonische- en instortingsaardbevingen;
— het centrum der aardbeving, waar de storing het sterkst gevoeld wordt;
— haard eener aardbeving, plaats waar zij ontstaat, soms tientallen K.M. onder den grond.