(scheutte, heeft gescheut), (letterz.) zich haasten, vlug zetten.
SCHEUTIG, bn. (-er, -st),
1. rijzig, opgeschoten: een scheutige boom;
2. gauw geneigd geld of iets anders te geven, onbekrompen, vrijgevig : scheutig zijn zij daar niet; hij is niet scheutig met zijn vriendschap ;
3. (Zuidn.) scheutig op iets zijn, er belust op zijn :
4. bereidwillig, -vaardig : hij is niet scheutig om iets voor een ander te doen.
