(ontdekte, heeft ontdekt),
1. (met datief, in hogere stijl) aan iem. openbaren: ik heb u in alle oprechtheid en onbewimpeld het waar gevoel van mijn hart ontdekt.
2. bespeuren, waarnemen dat iem. of iets bestaat of dat iets zo is: ik ontdekte dat hij mij al lang bedrogen had; een nieuwe ster ontdekken (ook fig.); — inz. van alles op aarde wat tot dusverre onbekend was en door zeevaarders of andere reizigers het eerst wordt gezien: Columbus ontdekte Amerika; — van alles wat in een wetenschap voor ’t eerst wordt gevonden: nog voortdurend ontdekt men nieuwe elementen; — (in verzwakte opvatting) vaststellen: ik ontdekte dat ik mijn portemonnaie kwijt was.
