(Lat.), ijdel is de kennis van hem die voor zichzelf geen wijs mens is. die zichzelf benadeelt (vgl. de volg. aanhaling, waarop dit spr. berust).
Nequi'quam sa'pere sapien'tem, qui ip'se si'bi prodes'se non qui'ret (Lat.), degene wie zijn wijsheid geen voordeel aanbrengt, is tevergeefs wijs (Ennius bij Cicero, De off. 3, 15, 62).
