Lobbyen is druk uitoefenen op (politieke) besluiten, beleidsmakers en onderzoekers zodat zij het belang van de organisatie waar de lobbyist voor werkt verdedigen.
Lobbyen kan op elk niveau plaatsvinden. Zo wordt er gelobbyd in het Europese Parlement in Brussel, maar er kan net zo goed gelobbyd worden bij een plaatselijke sportvereniging. Een lobbyist probeert doorgaans regels te wijzigen of in te voeren, of vergunningen, subsidies, licenties, registraties of posities te verkrijgen.
Lobbyen vindt doorgaans achter gesloten deuren plaats, en buiten het actief kiesrecht en het petitierecht om. Grote bedrijven investeren veel geld in lobbyisten die werken in de machtscentra. De Duitse autofabrikant Volkswagen had in 2015 bijvoorbeeld 43 lobbyisten en Brussel en spendeerde daar zo’n 3,3 miljoen euro. Onder andere deze 43 mannen en vrouwen hebben ervoor kunnen zorgen dat een aantal EU-ambtenaren zijn mond hield over het gesjoemel met de autotests van Volkswagen. Uiteindelijk moest een Amerikaanse universiteit aantonen dat er in sommige diesel-modellen van Volkswagen de zogenoemde sjoemelsoftware zat geïnstalleerd.
Omdat het lobbyen plaatsvindt buiten het zicht en buiten de procedures voor de ‘gewone’ burger om, om beleidsmakers te spreken of invloed uit te oefenen op het beleid, en dat de lobbyisten daarnaast soms algemeen moreel verwerpelijke zaken zoals het hierboven genoemde voorbeeld gedaan krijgen, heeft de lobbywereld een schimmig karakter. Lobbyisten en sommige beleidsmakers begeven zich dan ook wel eens in het gebied van corruptie. Zo stuurde de tabaks – en verpakkingsindustrie in 2013 een doos met ‘gratis’ rookwaar naar verschillende Europarlementsleden vlak voor een plenaire stemming over de beperking van het roken. Een aantal Europarlementsleden maakte toentertijd bezwaar tegen de werkwijze van de tabaks – en verpakkingsindustrie.
