Valerianaceeën - plantenfamilie der DicotylenSympetalen, orde der Rubiales met 350 soorten in de Andes en het Noordelijk halfrond. Het zijn meest kruiden, een enkele maal halfheesters of heesters met tegenoverstaande bladeren zonder steunbladeren en de bloemen in veelbloemige bloeiwijzen. Deze laatste zijn meest tweeslachtig, doch vaak eenslachtig. Ze hebben tijdens den bloei een duidelijken kelk, die later grooter wordt, doch zich dan tot haren aan de vrucht ontwikkelt.
De meest 5-slippige (soms 3—4-slippige) bloemkroon heeft een buis, aan de basis waarvan vaak een knobbel of een spoor voorkomt. Het aantal meeldraden is 1—4. Van de 5 meeldraden, die er volgens het grondplan aanwezig moeten zijn, is er dus minstens één niet tot ontwikkeling gekomen. Daar de overblijvende meeldraden niet symmetrisch staan ten opzichte van de mediane lijn, is dus de bloem onregelmatig van bouw. Het vruchtbeginsel is onderstandig; het is drietallig en soms ook duidelijk driehokkig, doch er ontwikkelt-zich nooit meer dan één zaad. De meest bekende geslachten zijn Valeriana en Valerianella. Centranthus wordt bij ons veel gekweekt als sierplant.
