Strafproces - De wijze van strafvervolging is te onzent nieuw geregeld in het Wetboek van Strafvordering, vastgesteld bij de wet van 15 Jan. 1921, Stb. 14. — Ons strafproces bestaat uit twee deelen, het voorbereidend onderzoek of vooronderzoek, geregeld in artt. 139—241 en de behandeling ter terechtzitting of eindonderzoek, geregeld in artt. 268—362. — Het vooronderzoek kan weder worden onderscheiden in het opsporingsonderzoek (art. 139—167) en het gerechtelijk vooronderzoek (artt. 181—241). Het eerste berust geheel in handen van het Openbaar Ministerie en de daaraan ondergeschikte ambtenaren, terwijl het laatste, vroeger instructie geheeten, wordt geleid door den Rechter-Commissaris. In kantongerechtszaken heeft een gerechtelijk vooronderzoek niet plaats. — Voor de rechtscolleges wordt de zaak ter terechtzitting aanhangig gemaakt door een dagvaarding (art. 258), voor den kantonrechter kan het ook bij een, minder formeele, oproeping geschieden (art. 364). — Acht de rechter het tenlastegelegde feit bewezen en een strafbaar feit, alsmede den verdachte deswege strafbaar, dan legt hij op de straf of den maatregel, op het feit gesteld (artt. 347, 377).
Acht hij niet bewezen, dat de verdachte het hem tenlastegelegde feit heeft begaan, dan spreekt hij hem vrij. Acht hij het feit bewezen, doch niet een strafb. feit of den verdachte deswege niet strafb., dan ontslaat hij hem van alle rechtsvervolging te dier zake (artt. 348, 377). —De wet van 1921, waarvan de hoofdinhoud hier is vermeld, is (Aug. 1922) nog niet in werking getreden, hoewel de invoering spoedig wordt, tegemoet gezien Thans geldt nog het Wetboek van Strafv. van 1838, in het bijz. in 1886, in verband met de in werking treding van het Strafwetboek, belangrijk gewijzigd
