Stoomverwarming wordt in den laatsten tijd hier en daar in de groenteteelt toegepast, zooals b.v. in de groote komkommeren tomatenkweekerijen van Loosduinen. Vroeger gebruikte men daarvoor buizen met warm water (thermosyphon), doch stoom heeft, althans bij een spanning van verscheidene atmosferen, het voordeel, een hooge temp. te bezitten. Ten gevolge hiervan kan men met veel minder buizen toe, om in een groentekas van bepaalden inhoud de verlangde temp. te verkrijgen. Daardoor dalen de aanlegkosten niet onbelangrijk.
Verder kan stoom van hooge spanning ver van den ketel verwijderd worden, zonder sterk in temp. te verminderen, zoodat. verschillende kassen bij één ketel worden aangesloten. Men heeft dan ook stoomketels in gebruik, waarvan de stoom een spanning heeft van 10—12 atm. en waarbij meer dan 30 komkommeren tomatenkassen aangesloten zijn. Bij verwarming door thermosyphon zou men voor hetzelfde aantal kassen minstens 6 ketels noodig hebben. Dat kost ten eerste meer materiaal, ten tweede meer arbeidsloon, in verband met het stoken en ten derde veroorzaakt het meer warmteverlies. Tegenover deze groote voordeelen heeft de s. echter ook getoond, nadeelen te bezitten. Het grootste nadeel is wel, dat de temp. plaatselijk veel te hoog wordt, daardoor te opdrogend werkt en zoodoende aanleiding geeft tot het ontstaan van het z.g. „Spint” (roode spin), een der meest gevaarlijke vijanden van de komkommerplant. Teneinde aan dat nadeel te ontkomen, heeft men in den laatsten tijd de s. met de thermosyphon gecombineerd, door in warmwaterbuizen stoom van hooge spanning te blazen, die het water snel in circulatie brengt en toch de temp. niet boven de 100° C. opvoert.
