Posidonius - van Apamēa in Syrië, gewoonl. Rhodius genoemd om zijn verblijf op Rhodus, 135—51 v. C., leerling van Panaetius. Na diens dood deed hij vele reizen en trad daarna als hoofd der Stoïsche school op Rhodus op, waar hij Cicero onder zijn leerlingen en Pompeius onder zijn vrienden had. In 86 kwam hij als gezant te Rome.
Hij heeft een ontzaglijken invloed gehad op de denkrichting van zijn tijd en van latere geslachten. — P. was een encyclopaedisch geleerde. Zijn hoofdwerk was een Algem. Gesch., bedoeld als vervolg op Polybius’ werk met vele geogr. bijzonderheden, ons bekend, behalve uit fragmenten ervan (uitg. in Müller’s Fragm. hist. graec., dl. III, Par. 1849) uit talrijke schrijvers, die er uit putten (Strabo, Plinius e. a.). Als wijsgeer was hij gematigd Stoïcijn, die veel o. a. van Aristoteles overnam en als eclectisch kan gelden. Op het gebied der wisk. aardrijksk. is zijn graadmeting veel onjuister (te klein) dan die van Eratosthenes, maar oefende ongelukkig op lateren invloed uit. Betere denkbeelden had hij — waarschijnlijk ontleend — over getijden.
