Petrarca - (Francesco), Italiaansch dichter, een voorlooper van de Renaissance, geboren te Arezzo. Na in Italië in de rechten gestudeerd te hebben, ging hij in 1325 naar Avignon. In de vroolijke stad der pausen leidde hij een mondain leven en wijdde zich aan letterkundige studiën en aan de dichtkunst. Hij zag er in 1327 voor het eerst Laura, de vrouw, die hem zijn mooiste gedichten heeft geïnspireerd.
Kort daarna begon hij zijn reizen door Europa. In 1337 ging hij voor ’t eerst naar Rome. In 1341 werd hij op het Kapitool tot dichter gekroond. Toen in 1347 Cola di Rienzi trachtte, het herstel van de Romeinsche republiek tot stand te brengen, maakte P. zich illusies, dat die droom verwezenlijkt kon worden, maar de onderneming mislukte. In 1370 trok hij zich terug in het dorp Arqua, te midden van de Euganeïsche heuvelen, waar hij in 1374 stierf. Toen P. tot dichter gekroond werd, was hij vooral beroemd door zijn Latijnsche werken, w.o. Africa, een gedicht, waarin hij zijn geliefden held Scipio en met hem de Romeinsche grootheid bezingt. Hij kende de klassieke schrijvers als geen ander.
Overal speurde hij oude handschriften op. Nu bewondert men nog slechts den dichter van Italiaansche poëzie, vooral dien van den Canzoniere: de Rime, de Trionfi en Gedichten over verschillende onderwerpen. De eerste zijn bijna alle door Laura geïnspireerd. De Trionfi zijn een navolging van de Divina Commedia. Heel beroemd is de beschrijving van Laura’s dood. — Litt.: Hoofdstuk I Finzi, F. Petrarca (Florence, 1900); H. L. F. Pisuisse, P.’s Liefdesgeschiedenis (de Gids 1905, IV, 278); A. Verweij, Vertaling van Sonnetten van P. (de Beweging, 1919, Augustusnummer); Ph. Monnier, Le Quattrocento (Parijs, 1901).
