Onfeilbaarheid - te onderscheiden van feilloosheid, als wat niet alleen feitelijk zonder feilen is, maar ook geen feilen kan hebben. Zoo dogm. de H. Schrift, hetzij dan haar geestelijke inhoud, of ook haar vorm, en deze al of niet tot de woorden en de letters uitgestrekt. Dit is in de Protestantsche Kerk en theologie een punt van veel strijd, in verband met de opvatting van Inspiratie en Bijbel-kritiek, en van belang, omdat het Protestantisme de onfeilbaarheid der Kerk heeft losgelaten. Deze wordt geleerd door de R.-Kath.
Kerk en is samengevat in de o. van den Paus, die door het Vaticaansche Concilie is vastgesteld (1870). De Paus geldt als onfeilbaar, als hij, officieël van zijn pauselijken zetel — Ex cathedra — sprekend, beslissingen geeft in zake leer of leven. Er is echter niet bepaald, wanneer dit het geval is.
