Schrift - Het schrift is ontstaan uit de behoefte om de gedachten door middel van teekens aan anderen kenbaar te maken. Aanvankelijk werd ieder voorwerp weergegeven door een afbeelding, maar dit beeldschrift ontwikkelde zich reeds bij de oude volken tot een soort van letterschrift. De meest bekende schriftsoorten der oude volken zijn het schrift der Chineezen, het Babylonische spijkerschrift en het hiëroglyphenschrift der Egyptenaren. De gewichtigste gebeurtenis in de geschiedenis van het schrift is de vorming van het alphabet, dat door de Phoeniciërs heet uitgevonden te zijn en dat door alle beschaafde volken is overgenomen. (Zie echter AEGEISCHE BESCHAVING).
Het Phoenicische alphabet, dat met geringe wijzigingen ook bij de andere Semietische volken wordt aangetroffen, kent alleen medeklinkers. De Grieken vervormden het door eenige nieuwe letters toe te voegen en enkele teekens voor medeklinkers in klinkerteekens te veranderen. Over het Grieksche alphabet (oudere opvattingen) raadplege men : A. Kirchhoff, Studien zur Geschichte des Griechischen Alphabets (4 Aufl., Gütersloh 1887), het artikel alphabet in Pauly’s Real-Encyclopädie der classischen Altertumswissenschaft, hrsg. von G. Wissowa, (Stuttgart 1894, I, kol. 1612—1629). De Romeinen kregen hun schrift van de Grieken door bemiddeling van de Grieksche koloniën in Z.-Italië. Het Latijnsche schrift uit den vóór-Christelijken tijd is slechts uit inschriften bekend.
Over de ontwikkeling van het geschreven Latijnsche schrift, dat door alle beschaafde volken van W.-Europa, Amerika en Australië is aangenomen, zie bij het artikel PALAEOGRAPHIE. Litt. : Ph. Berger. Histoire de l’écriture dans l’antiquité (2de ed., Paris 1892); A. Mentz, Geschichte der griechisch-römischen Schrift bis zur Erfindung des Buchdrucks mit beweglichen Lettern (Leipzig 1920).
