Oneigenlijk

betekenis & definitie

Oneigenlijk - 1) breuk: een breuk heet oneigenlijk, wanneer de noemer op den teller deelbaar is, zoodat de breuk tot een geheel getal kan herleid worden: bijv. 15/3 = 3. — 2) element; in de projectieve meetkunde spreekt men van het snijpunt van twee evenwijdige lijnen, de snijlijn van twee evenwijdige vlakken; daarbij voert men deze punten en lijnen in als oneigenlijke elementen; het doel is hierbij de stellingen van uitzonderingen te bevrijden. — 3) macht, een oneigenl. macht is een macht, waarvan de exponent geen positief geheel getal is, bijv.: x^(1/3)=∛(x,) 〖,x^(-2)=1/x^2 〗^ zijn oneigenlijke machten ; — 4) substitutie: een lineaire substitutie z'=(αz + β)/(γz + δ) heet oneigenlijk wanneer αδ-βγnegatief is.