Oblaten - in de R.-Kath. kerk de naam:
1) oorspronkelijk voor kinderen, die vroegtijdig in een klooster werden opgenomen, om lid van een orde te worden. Onder Gregorius IX werd de oblatie van minderjarigen voor niet bindend verklaard, hetgeen reeds Thomas van Aquino voorstond;
2) soms ook voor leekenbroeders zonder geloften, vergelijk DONATEN;
3) voor menschen in de wereld, die zich aan bepaalde regels onderwerpen om in de verdiensten van een orde deel te hebben;
4) van verschillende godsdienstige congregaties, die deels door aflegging van geloften, deels door een oblatio aan hun overste lid worden. Er zijn 8 mannelijke en 5 vrouwelijke orden van o. In Nederland is een klooster van o. en een noviciaat St. Gerlachus te Houthem (Limburg).
