Maxentius

betekenis & definitie

Maxentius - (Marcus Aurelius), Romeinsch keizer, zoon van Maximianus, doch wegens zijn geestelijke zwakheid bij den afstand van zijn vader en van Diocletianus (305) niet onder de Romeinsche caesars opgenomen ; werd in het volgende jaar te Rome door de praetorianen, die ook in de oude hoofdstad een keizer wilden hebben, tot Augustus verheven en door volk en senaat erkend. Hij noodigde zijn vader uit, deel te nemen aan de regeering en sloeg met hem de aanvallen van Severus en ook van Galerius af; weldra kwam er echter oneenigheid tusschen vader en zoon, en M. voerde, hoezeer hij zich ook door wreedheid en uitspattingen gehaat maakte, alleen de heerschappij tot 312, toen hij door zijn medekeizer Constantijn d. Gr. bij de Milvische brug verslagen werd en in den Tiber verdronk.